wiaenwilnaarghana
vrijdag 25 februari 2011
Helaas, ons avontuur is ten einde!!!!!!
Het allerlaatste bericht over ons avontuur. Er volgt alleen nog een link naar onze foto's van week 4.
Ons project en doel is volledig gelukt. Dankzij alle mensen en organisaties in Nederland die ons geholpen hebben om dit mogelijk te maken.
Zeker namens Emmanuel en zijn vrouw Naomi, maar ook namens alle kinderen en inwoners van de dorpen Adawso en Okorase, willen wij iedereen heel erg bedanken.
Het is onvergetelijk en we zijn dankbaar dat wij dit mochten doen en dat wij de ontroering, blijdschap en dank namens jullie in ontvangst mochten nemen.
Wij hebben regelmatig met tranen in de ogen alles aanschouwd en als klap op de vuurpijl, mochten wij met zo'n duizend kinderen dansen op afrikaanse muziek.
Willen jullie dit verhaal zelf horen en zien, dan zijn jullie van harte uitgenodigd op 16 maart om 19.30 uur in de bibliotheek, Museumplein 5e te Veendam.
Het is niet ons levensverhaal, maar wel het verhaal van ons leven.
Nogmaals dank!!!!!!
Ons project en doel is volledig gelukt. Dankzij alle mensen en organisaties in Nederland die ons geholpen hebben om dit mogelijk te maken.
Zeker namens Emmanuel en zijn vrouw Naomi, maar ook namens alle kinderen en inwoners van de dorpen Adawso en Okorase, willen wij iedereen heel erg bedanken.
Het is onvergetelijk en we zijn dankbaar dat wij dit mochten doen en dat wij de ontroering, blijdschap en dank namens jullie in ontvangst mochten nemen.
Wij hebben regelmatig met tranen in de ogen alles aanschouwd en als klap op de vuurpijl, mochten wij met zo'n duizend kinderen dansen op afrikaanse muziek.
Willen jullie dit verhaal zelf horen en zien, dan zijn jullie van harte uitgenodigd op 16 maart om 19.30 uur in de bibliotheek, Museumplein 5e te Veendam.
Het is niet ons levensverhaal, maar wel het verhaal van ons leven.
Nogmaals dank!!!!!!
donderdag 24 februari 2011
De grote finale....
Vandaag is de grote dag van de opening van de bieb in Okorase!!!!
Hoogwaardigheidsbekleders en kinderen van de scholen (1000!) zijn uitgenodigd voor de festiviteiten die om 11.00 uur beginnen.
Wij zijn er om 9.00 uur om te helpen met de voorbereidingen. Als we er zijn, zijn de schilders nog druk bezig met het schilderen van het Biblionet logo.
Ales loopt door elkaar en is druk met versieren. Rond 10.00 uur gaan we naar een groot grasveld waar kalm aan 4 grote partytenten worden neergezet en de geluidinstallatie wordt getest.
Rond 12.00 uur vragen wij ons af wanneer er iets van actie ondernomen gaat worden.
Pas rond 12.30 uur kwam er een grote mercedes het terrein op, waar "the Queen"" in zat. Een stokoude dame, prachtig gekleed en met alle egards ontvangen.
Pas rond 13.00 uur begon de ceremonie, maar helaas viel toen de stroom uit en moesten we wachten op een generator.
Rond 13.30 uur kon dan eindelijk het feest beginnen (Wia had het iets anders georganiseerd, maar heeft zich er tenslotte maar aan overgegeven!)
Na toespraken van bobo's, zingende kinderen, optreden van zangers en zelfs toespraken van ons( we hebben heel veel gedanst met de kinderen), gingen we eindelijk naar de bieb.
Versierd met balonnen en lint mocht Wia met the Queen het lint doorknippen en werd the Queen en alle hoogwaardigheidsbekleders (de chief, een parlementslid, inspecteur van het onderwijs enz.) rondgeleid.
Wij werden daarna nog geïntervieuwd door de landelijke Daily Telegraph en het TV station TV 3. We zijn landelijke beroemdheden, alleen in Ghana.
Als dank voor onze inzet kregen wij een paar gouden slippers(je kunt er bijna niet op lopen), die alleen Queens mogen dragen. Beatrix pas op we komen eraan.
Het was een lang zit maar er is veel publiciteit gemaakt voor dit project en daar gaat het allemaal om.
Hoogwaardigheidsbekleders en kinderen van de scholen (1000!) zijn uitgenodigd voor de festiviteiten die om 11.00 uur beginnen.
Wij zijn er om 9.00 uur om te helpen met de voorbereidingen. Als we er zijn, zijn de schilders nog druk bezig met het schilderen van het Biblionet logo.
Ales loopt door elkaar en is druk met versieren. Rond 10.00 uur gaan we naar een groot grasveld waar kalm aan 4 grote partytenten worden neergezet en de geluidinstallatie wordt getest.
Rond 12.00 uur vragen wij ons af wanneer er iets van actie ondernomen gaat worden.
Pas rond 12.30 uur kwam er een grote mercedes het terrein op, waar "the Queen"" in zat. Een stokoude dame, prachtig gekleed en met alle egards ontvangen.
Pas rond 13.00 uur begon de ceremonie, maar helaas viel toen de stroom uit en moesten we wachten op een generator.
Rond 13.30 uur kon dan eindelijk het feest beginnen (Wia had het iets anders georganiseerd, maar heeft zich er tenslotte maar aan overgegeven!)
Na toespraken van bobo's, zingende kinderen, optreden van zangers en zelfs toespraken van ons( we hebben heel veel gedanst met de kinderen), gingen we eindelijk naar de bieb.
Versierd met balonnen en lint mocht Wia met the Queen het lint doorknippen en werd the Queen en alle hoogwaardigheidsbekleders (de chief, een parlementslid, inspecteur van het onderwijs enz.) rondgeleid.
Wij werden daarna nog geïntervieuwd door de landelijke Daily Telegraph en het TV station TV 3. We zijn landelijke beroemdheden, alleen in Ghana.
Als dank voor onze inzet kregen wij een paar gouden slippers(je kunt er bijna niet op lopen), die alleen Queens mogen dragen. Beatrix pas op we komen eraan.
Het was een lang zit maar er is veel publiciteit gemaakt voor dit project en daar gaat het allemaal om.
woensdag 23 februari 2011
De meest indrukwekkende dag.....
Iedere dag brengt ons weer iets nieuws, maar vandaag slaat alles.
Vanmorgen vroeg zijn we met een taxi een eindje de bush bush ingereden. We zijn beladen met tassen en rugzakken vol met kinderkleding en oude schoentjes uit Nederland.
Opeens verschijnt daar een klein gehuchtje met een vreselijk oud schooltje.
We mogen daar weer voorlezen en hier loopt het hele dorpje uit en een groot deel van de bevolking zingt en danst met ons mee.
Na afloop worden de kinderen zonder schoenen naar ons toegestuurd en mogen wij proberen om passende schoentjes voor ze te vinden.
Dan met de rest van alle spullen lopen we ruim een half uur door een prachtig landschap, waar je bijna niemand ziet. Opeens verschijnt er weer een dorpje.
We gaan op zoek naar de chief om onze komst te melden, helaas hij is op het land aan het werk. In het dorp heeft Emmanuel een kleine kinderopvang opgezet, waar kinderen tot een jaar of acht worden opgevangen omdat de ouders op het land aan het werk zijn.
Daar gaan we weer voorlezen en deze kinderen en ouders hebben echt nog nooit zoiets meegemaakt.
Nadat Emmanuel nogmaals probeert om de ouders te overtuigen van het belang van lezen en naar school gaan, wordt aan ons gevraagd om de kleding uit te delen. We beginnen met nieuw ondergoed van de Zeeman en verder krijgt ieder kind van ons een t-shirt met broek of een jurkje.
Alles wordt in grote dankbaarheid aangenomen. We worden er zelf stil van.
We lopen 1,5 terug naar het dorp en kunnen op die manier alles een beetje op ons in laten werken.
Dan weer back to business en gaan we met een truck vol met spullen naar Okorase.
Bankjes, computers, tafels en nog meer boeken, zodat alles klaar is voor de grote opening van morgen.
Vanmorgen vroeg zijn we met een taxi een eindje de bush bush ingereden. We zijn beladen met tassen en rugzakken vol met kinderkleding en oude schoentjes uit Nederland.
Opeens verschijnt daar een klein gehuchtje met een vreselijk oud schooltje.
We mogen daar weer voorlezen en hier loopt het hele dorpje uit en een groot deel van de bevolking zingt en danst met ons mee.
Na afloop worden de kinderen zonder schoenen naar ons toegestuurd en mogen wij proberen om passende schoentjes voor ze te vinden.
Dan met de rest van alle spullen lopen we ruim een half uur door een prachtig landschap, waar je bijna niemand ziet. Opeens verschijnt er weer een dorpje.
We gaan op zoek naar de chief om onze komst te melden, helaas hij is op het land aan het werk. In het dorp heeft Emmanuel een kleine kinderopvang opgezet, waar kinderen tot een jaar of acht worden opgevangen omdat de ouders op het land aan het werk zijn.
Daar gaan we weer voorlezen en deze kinderen en ouders hebben echt nog nooit zoiets meegemaakt.
Nadat Emmanuel nogmaals probeert om de ouders te overtuigen van het belang van lezen en naar school gaan, wordt aan ons gevraagd om de kleding uit te delen. We beginnen met nieuw ondergoed van de Zeeman en verder krijgt ieder kind van ons een t-shirt met broek of een jurkje.
Alles wordt in grote dankbaarheid aangenomen. We worden er zelf stil van.
We lopen 1,5 terug naar het dorp en kunnen op die manier alles een beetje op ons in laten werken.
Dan weer back to business en gaan we met een truck vol met spullen naar Okorase.
Bankjes, computers, tafels en nog meer boeken, zodat alles klaar is voor de grote opening van morgen.
dinsdag 22 februari 2011
En toen werd het licht.......
We hebben vandaag onze pr activiteieten weer verder in de bush uitgebreid. We zijn een flinke tijd onderweg geweest door verlaten terrein met hier en daar een hutje en dan opeens verschijnt daar uit het niets een prachtige school. We werden daar met alle egards ontvangen en ook daar is weer gezongen en gedanst.
Daarna weer terug en met de tro tro naar Koforindua om wederom het kantoor van de elektriciteitsmaatschappij te bezoeken.
Er wordt al 3 weken lang beloofd dat in Okorase de electriciteit aangesloten zal worden en na ons bezoek van vrijdag zou dat nu echt gebeuren....niet dus.
Vandaag weer een poging en nu hebben we het anders aangepakt.
We gingen niet weg voordat er een monteur met auto met ons meeging. Daar werd men toch lichtelijk nerveus van en zie daar na 1,5 uur werden we in een pickup met drie mannen naar Okorase vervoerd en zijn ze aan het werk gegaan.
Hun slogan op het hek hebben we een aantal keren aangeroerd en daar moesten ze zelf ook wel om lachen.
Waar twee blanke vrouwen met harde stemmen en boze blikken al niet goed voor zijn.
We hebben het werk niet helemaal afgewacht maar gaan er nu toch maar vanuit dat er stroom is en dat we a.s. donderdag bij de opening alles kunnen laten zien.
Daarna weer terug en met de tro tro naar Koforindua om wederom het kantoor van de elektriciteitsmaatschappij te bezoeken.
Er wordt al 3 weken lang beloofd dat in Okorase de electriciteit aangesloten zal worden en na ons bezoek van vrijdag zou dat nu echt gebeuren....niet dus.
Vandaag weer een poging en nu hebben we het anders aangepakt.
We gingen niet weg voordat er een monteur met auto met ons meeging. Daar werd men toch lichtelijk nerveus van en zie daar na 1,5 uur werden we in een pickup met drie mannen naar Okorase vervoerd en zijn ze aan het werk gegaan.
Hun slogan op het hek hebben we een aantal keren aangeroerd en daar moesten ze zelf ook wel om lachen.
Waar twee blanke vrouwen met harde stemmen en boze blikken al niet goed voor zijn.
We hebben het werk niet helemaal afgewacht maar gaan er nu toch maar vanuit dat er stroom is en dat we a.s. donderdag bij de opening alles kunnen laten zien.
maandag 21 februari 2011
PR bieb in de bush bush!!!!!!!
We hebben een nieuw specialisme ontdekt...we wisten tot vandaag niet dat we ook geschikt zijn voor een pr en marketingfunctie van de bieb.
We gaan als volleerde pr en marketing medewerkers op pad om de bibliotheek bekend te maken bij leerkrachten en leerlingen.
Tot nu toe lijkt onze missie goed te slagen.
Vandaag zijn we op een school geweest die nogal armoedig en afgelegen is, maar onze boodschap is wel goed overgekomen.
Wie ons in wil huren, mail ons of neem telefonisch contact op met een van onze medewerkers en wij sturen U vrijblijvend een offerte toe.
We gaan als volleerde pr en marketing medewerkers op pad om de bibliotheek bekend te maken bij leerkrachten en leerlingen.
Tot nu toe lijkt onze missie goed te slagen.
Vandaag zijn we op een school geweest die nogal armoedig en afgelegen is, maar onze boodschap is wel goed overgekomen.
Wie ons in wil huren, mail ons of neem telefonisch contact op met een van onze medewerkers en wij sturen U vrijblijvend een offerte toe.
zondag 20 februari 2011
Werkweekend....
Dit weekend was het gewoon aan de bak voor ons.
Zaterdag hebben we de universiteitsbiblioteek van Accra bezocht. Een mooi oud gebouw op een prachtige campus met vreselijke oude boeken, oude systemen, echte catalogusbakken, een ouderwetse leeszaalstilte en veel studenten aan oude houten tafeltjes lezend en slapend.
Naast de universiteitsbibliotheek was de universiteits boekwinkel waar we nogmaals onze slag konden slaan, omdat ze de meest prachtige afrikaanse kinderboeken hadden.
Zondag zijn we met Aagje van Heekeren (directeur Biblionef Nederland) en Patricia Arthur (ghanese bibliothecaresse, die misschien in de toekomst betrokken wordt bij de op te zetten Biblionef Ghana)teruggegaan naar Adawso en Okorase, waar zij Emmanuel hebben ontmoet.
Emmanuel kon nu zijn en ons werk aan hen laten zien in de hoop dat er in de toekomst nog meer mogelijk kan zijn.
Dit geweldige project blijkt dus een uitgelezen voorbeeldfunctie te hebben.
Goed voorbeeld doet goed volgen.
Zaterdag hebben we de universiteitsbiblioteek van Accra bezocht. Een mooi oud gebouw op een prachtige campus met vreselijke oude boeken, oude systemen, echte catalogusbakken, een ouderwetse leeszaalstilte en veel studenten aan oude houten tafeltjes lezend en slapend.
Naast de universiteitsbibliotheek was de universiteits boekwinkel waar we nogmaals onze slag konden slaan, omdat ze de meest prachtige afrikaanse kinderboeken hadden.
Zondag zijn we met Aagje van Heekeren (directeur Biblionef Nederland) en Patricia Arthur (ghanese bibliothecaresse, die misschien in de toekomst betrokken wordt bij de op te zetten Biblionef Ghana)teruggegaan naar Adawso en Okorase, waar zij Emmanuel hebben ontmoet.
Emmanuel kon nu zijn en ons werk aan hen laten zien in de hoop dat er in de toekomst nog meer mogelijk kan zijn.
Dit geweldige project blijkt dus een uitgelezen voorbeeldfunctie te hebben.
Goed voorbeeld doet goed volgen.
Abonneren op:
Posts (Atom)